O książce: 1993 / Przez około dwa lata Conan pozostaje kapitanem Vastreli i przez cały ten czas miał niesamowite szczęście. W końcu inni piraci Zingar, zazdrośni o sukces nieznajomego, który wśliznął się w ich szeregi, lądują go na wybrzeżu Sema i sami potajemnie odpływają. Conan postanawia nie oddalać się daleko od morza. Dowiaduje się, że w rejonie przybrzeżnych granic Stygii toczy się wojna i postanawia dołączyć do „Wolnego Bractwa” – bandy rabusiów pod dowództwem niejakiego Zarallo. Zamiast jednak najazdów i bogatych łupów musi pełnić żmudną, monotonną służbę w obronie granic kraju w Sukhmet, mieście położonym na granicy z Czarnymi Królestwami. Wino jest tam kwaśne, zysk marny, a czarne kobiety szybko mu się znudzą. Nuda kończy się wraz z pojawieniem się w Sukhmet Valerii, piratki z „Gangu Czerwonych Braci”, znanej mu z Wysp Barakh. Musi jednak zastosować drastyczne środki, aby odeprzeć zaloty stygijskiego bossa, w wyniku czego musi uciekać. Następnie Conan podąża za nią na południe, do krain Czarnych..